Bij jezelf zijn of bij de ander?

‘’Ik heb moeite omdat ik altijd ja zeg op een vraag van de ander. Ik kan geen nee zeggen. Ik deed altijd wat de ander verlangde en nu…..Ik ben er ziek van geworden en voel me helemaal leeg en depressief. Ik voel me zo schuldig als ik voor me zelf kies en nee zeg.
Wat nu?……’’

Vaak voel je je al lange tijd zo. Je klachten zijn bv, ik voel me helemaal op en leeg, ik voel me ziek, het gaat niet meer thuis of/en op mijn werk. Wanneer je je bewust wordt dat je je schuldig voelt als je niet ja zegt tegen de ander, komt dat omdat je gewend bent om altijd klaar te staan voor de ander… Het voelt egoïstisch om nee te zeggen.

Soms ontdek je dat je ouders of een van je ouders deze mening was toegedaan of dat zij jou veel nodig hadden. Je hebt bv. nogal eens gehoord dat je voor de ander moet klaarstaan of je hebt je ouders hetzelfde zien doen. Nu is het ook jouw opvatting geworden: ik ben egoïstisch als ik niet doe wat de ander graag wil of ik moet toch helpen, klaar staan.
De ander redt het niet zonder mij. Er is zelfs angst dat er iets gebeurt met de ander als jij hem of haar niet helpt.

Als je naar binnen kijkt, merk je dat je vaak ook boos bent op bv je vader/moeder, je partner, je vrienden…Zij vragen altijd maar en denken nooit aan mij. Wie is er voor mij?
Dat is verrassend omdat je je juist zo schuldig voelt. Je merkt dat juist jijzelf behoefte hebt aan aandacht en belangstelling of hulp…

Bij jezelf naar binnen gaan kan heel verrassend zijn. Je komt bij jezelf en je ontdekt vaak dat het heel anders zit van binnen dan je ooit gedacht hebt. Dan realiseer je je dat je energie en aandacht meestal bij de ander is en niet bij jezelf.
Zo’n proces kost tijd en aandacht en brengt nieuwe inzichten en keuzes met zich mee.